-
1 skłó|cić
pf — skłó|cać impf vi 1. (doprowadzić do kłótni) to set [sb] at variance- skłócić kogoś z kimś to set sb at variance with sb- skłócić ze sobą kolegów/całą rodzinę to set one’s colleagues/the whole family at variance- był skłóony ze sobą i ze światem he was at variance with himself and the whole world, he was a misfit2. przest. (zmieszać) to stir [płyn]- skłócić spirytus z sokiem to stir spirit into the juiceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skłó|cić
См. также в других словарях:
skłócić — dk VIa, skłócićcę, skłócićcisz, skłóć, skłócićcił, skłócićcony skłócać ndk I, skłócićam, skłócićasz, skłócićają, skłócićaj, skłócićał, skłócićany 1. «doprowadzić do kłótni, do niezgody; poróżnić kogoś z kimś» Skłócić ze sobą braci, kolegów, całą… … Słownik języka polskiego
